عقد نکاح موقت

نکاح موقت

نکاح موقت در اصطلاح و در میان عوام به «صیغه» معروف است؛ حال آنکه صیغه واژه‌ای عام است که برای هر دو نکاح اعم از دائم و موقت به کار می‌رود.

درک ماهیت ازدواج‌موقت با تفکیک آن از ازدواج دائم آشکار می‌شود:

1. زوجین در ازدواج دائم از یکدیگر ارث می‌برند البته اگر ممنوع از ارث نباشند ولی در ازدواج موقت از یکدیگر ارث نمی‌برند.
2. در ازدواج دائم زن از مرد نفقه می‌گیرد ولی در ازدواج موقت زن نفقه‌ای از مرد دریافت نخواهد کرد؛ مگر اینکه این امر شرط شده باشد.
3. ازدواج دائم همان‌طور که از نام آن پیداست نامحدود و بدون مدت است، در حالی که ازدواج موقت دارای مدت است.
4. ازدواج موقت بدون تعیین مهریه باطل است، ولی ازدواج دائم به این شکل نیست.
5. ازدواج موقت به بذل مدت باطل می‌شود در حالی که ازدواج دائم انحلالش به فسخ یا طلاق است.
6. پس از انحلال ازدواج موقت زوج حق رجوع ندارد، اما در برخی موارد در انحلال ازدواج دائم حق رجوع وجود دارد. البته به شرط آنکه مورد از موارد طلاق بائن یا فسخ نکاح نباشد.
7. در صورتی که شوهر در ازدواج دائم زن خود را به طلاق رجعی مطلقه سازد و هر یک از آن‌ها قبل از انقضای عده بمیرد دیگری از او ارث می‌برد ولی در ازدواج موقت چنین نیست.
8. در ازدواج دائم اگر شوهر در حال مرض زن خود را طلاق دهد و ظرف یک سال از همان مرض بمیرد زن از او ارث می‌برد.  البته مشروط به اینکه زن شوهر نکرده باشد؛ اما چنین حکمی در ازدواج موقت وجود ندارد.
9. در نکاح دائم لعان بر خلاف نکاح منقطع وجود دارد.لعان نسبت دادن زنا است از طرف مرد به زن خود و لعنت نمودن به خود اگر دروغ گفته باشد و تکذیب زن و لعنت بر خود اگر شوهر راست گفته باشد.

10. عده در نکاح دائم برای زنانی که در سن عادت زنانگی هستند سه طهر است؛ ولی در نکاح موقت عده دو طهر است. منظور از طهر پاکی زن از عادت زنانگی است.
11. در نکاح دائم زن مکلف به تمکین عام است؛ ولی در نکاح موقت چنین است. منظور از تمکین عام حضور زن در منزل، نرفتن به سر کار بدون اذن شوهر و …است. اما تمکین خاص برقرلری روابط زناشویی منظور است.
12. طبق رویه‌ی قضایی در نکاح دائم مرد حق منع زن خود را از شغلی که منافی حیثیت خود یا زوجه باشد می‌کند؛ ولی چنین اختیاری در مورد نکاح موقت وجود ندارد.