تمکین زن در دوران عقد و نحوه دفاع زوجه

تمکین در دوران عقد: تمکین در لغت به معنای تبعیت زن از شوهر می باشد. تمکین به دو دسته ی عام و خاص تبدیل می شود. تمکین عام به معنای حضور زن در منزل، خروج از منزل با اطلاع شوهر، انجام امور جاری منزل و اموری از این دست است و تمکین خاص به معنای برقراری رابطه زناشویی زن با شوهر می باشد. البته، ممکن است بودن زن با شوهر در یک منزل موجب خوف جسمانی، شرافتی و یا مالی باشد که در این صورت زن موظف نیست که در منزل مشترک با زوج زندگی کند. یا ممکن است در تمکین خاص مرد مبتلا به بیماری مقاربتی باشد که در این صورت زن موظف به برقراری رابطه زناشویی نیست.

با وقوع عقد نکاح رابطه زوجیت میان طرفین برقرار می شود و زوجه ملکف به تبعیت از زوج می گردد. بنابراین، صرف وقوع خواستگاری علقه ای میان طرفین ایجاد نمی کند و تنها وقوع عقد نکاح است که وظایف زوجیت میان طرفین برقرار می شود.

در صورت عدم تمکین زن از شوهر، زن در اصطلاح حقوقی ناشزه محسوب شده و نفقه به او تعلق نمی گیرد. اما مستحق مهریه می باشد. در واقع، عدم نشور منجر به عدم تعلق مهریه به زن نمی شود.

در صورتی که زن ناشزه محسوب شود، زوج با مراجعه به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی دادخواست الزام به تمکین را به طرفیت زوج مطرح می نماید که شرح و نمونه دادخواست به شکل زیر است:

نمونه دادخواست تمکین

با سلام احتراماً به استحضار می رساند:

اینجانب به استناد تصویر مصدق عقدنامه شماره … مورخ … با خوانده عقد ازدواج دائمی در دفترخانه شماره … شهرستان … منعقد نموده ام که ایشان بدون دلیل قانونی و شرعی موجه و بدون کسب رضایت اینجانب در تاریخ … زندگی مشترک را ترک کرده اند. در ضمن سکونت و زندگی مشترک با بنده برای ایشان هیچ نوع ضرر مالی، بدنی یا شرافتی را در پی ندارد. اینجانب با وجود مراجعات مکرر اقدام به ارسال اظهارنامه به شماره … تاریخ … نیز نمودم که خوانده حاضر به تمکین و بازگشت به منزل نشده اند. لذا با تقدیم این دادخواست به استناد مواد ۱۱۰۲ ، ۱۱۰۸ و ۱۱۱۴ قانون مدنی صدور حکم به تمکین زوجه مورد استدعاست.